Torpaq müqəddəs, zəhmət üzağlığıdır

Ömrünü zəhmətlə keçirən atam həmişə deyərdi ki, balalarım, kənddə yaşadın gərəkdir ki, torpağı sevəsən, mal-qara  bəsləməkdən çəkinməyəsən. O, anamla 9 uşaq böyüdüb ərsəyə çatdırmışdır. Hamımızı torpağa, əməyə, Vətənə məhəbbət ruhunda böyütdü. Qardaşım Ehtiram  Birinci Qarabağ müharibəsində şəhidlik zirvəsinə qovuşdu. Mən də o döyüşlərin şahidi olmuşam. Atam, o torpaq ki, uğrunda qan tökülüb, ona laqeydlik etmək nankorluqdur, söyləyərdi. Necə ki, Dədə-Qorqud demişdir: Torpağı qorumasan əkib-becərməyə, əkib-becərməsən qorumağa dəyməz. Bu müdrik sözləri həmişə fikrimdə dolandırıram. Mənasını dərin-dərin araşdırıram.

Atam pensiyaya çıxsa da evimizə yaxın olan payıbəlli sahəsini şumlatdırıb burada qarpız, yemiş, xiyar, pomidor əkib yetişdirərdi. Ailəmizi bu məhsullarla təmin edir, qonşulara, yaxınlara da pay göndərərdi.

Düzünü deyim ki, ondan sonra biz bu əkinləri həyata keçirmədik. Buna səhhətim imkan vermədi. Çox götür-qoydan sonra qərara aldım ki, heyvandarlıqda qüvvəmi sınayım. Onsuz da evimizdə bir neçə sağmal heyvan vardı. Onları bəslədim, balalarını böyüdüb naxıra qatdım. Hazırda 3-4 sağmal inəyim var. Bir neçə düyəni də bu məqsədlə böyüdürəm.

Ətrafıma baxıb görürəm ki, torpaqlar əkilmir, mal-qara bəsləyən azalıb. Çoxları yüngül həyat axtarır. Ev-eşiyi,geniş, yaxşı həyət-bacası, pulu, mal-mülkü olsun, eyvanda oturub ayağını ayağının üstünə aşırsın, ətrafdakılara ağasayağı tamaşa etsin.

Həyatda hamı bu tərzdə yaşamaq arzusundadır. Bəs bizə gərək olan çörəyi, başqa ərzaqları, kənd təsərrüfatı və ya heyvandarlıq məhsullarını kim istehsal etməlidir?

İnsan öz əməyinin bəhrəsini görəndə, ondan istifadə edəndə üzü ağ, ürəyi rahat olur, fərəh hissi keçirir.

Kənddə işsizlik var. Hamı istəyir ki, ürəyəyatan, rahat bir peşə ilə məşğul olsun. Bəziləri dülgərlik, digərləri bənnalıq edir, bir başqası xırda-para təmirlə məşğul olur və ya fəhləlik edir. Amma hamı bu işlə məşğul ola bilmir. Yenə də ümid qalır torpağa ya da mal-qara bəsləməyə. İldə 2-3 cavan heyvan, üstəlik süd, yağ, pendir satırıq. Ailəmiz də ağartı məhsulları ilə təmin olunur.

Ululardan qalıb ki, kəndli əkin-biçinlə, heyvandarlıq məhsulları istehsalı ilə məşğul olmalı, şəhərdəkilərə də bu sahədə kömək göstərməlidir.

Torpağı becərmək də, mal-qara saxlamaq da böyük zəhmət , səbr tələb edir. Odur ki, biz buna laqeyd qalmamalıyıq.

Qarşıdan soyuq aylar gəlir. Belə vaxtlarda heyvandarların işi çətinləşir. Ancaq kim ki, bol yem tədarük edib, tövlənin istiliyi üçün şərait qurubsa, şübhəsiz, qışdan qorxusu olmaz.

 

                                                                           Füzuli ABBASOV,