Niyə xəstələnirik...

Ta qədimdən eşitmişik ki, xəstəliklər natəmizlikdən doğur. Biri övladını Loğmanın yanına aparıb deyir ki, oğlumun gözləri ağrıyır. Xəstəyə baxmadan qarıya deyir ki, əllərini bağla. Qarı deyir ki, ey Loğman onun əlləri yox, gözləri ağrıyır. O yenə də israr edir ki, əllərini bağla. Aydındır ki, uşaq çirkli əllərini tez-tez gözlərinə sürtür və xəstəlik daha da şiddətlənir, ciddiləşir. Deməli xəstəlik bu üsulla yayılır və çoxalır. 

Xəstəlik təmizlik, səliqə-sahmanlı yerdə inkişaf tapa bilmir. Təsadüfi deyil ki, dövlət tərəfindən təmizlik və gigiyenaya çox ciddi diqqət yetirilir.  Əslində isə bu, təkcə dövlətin işi deyil, hər bir vətəndaşın qayğısıdır. Hər birimiz bu təmizliyə özümüzdən, həyətimizdən başlamalıyıq. Sonra da darvazamızdan. Çıxıb küçəmizin, ətrafımızın səliqə-sahmanına diqqət yetirməliyik. Bəs bu vacib təmizlik məsələsinə biz necə baxırıq? Qəti deyə bilərik ki, bu məsələdə hər birimiz günah sahibiyik. Rayonda elə kənd yoxdur ki, onun ərazisindən çay axmasın, ən azı kanal olmasın. Hələ qonşular arasındakı xəndəkləri demirik. Baxaq görək bunların hansında təmizlik, səliqə-sahman gözlənilir. Çaylarımız tikan və kol-kosla örtülüb. Çayın içərisi, yatağı isə heç bir laboratoriyanın müayinə edə bilməyəcəyi əşyalarla doludur. Əşya deyəndə ölü pişik, it, toyuq, cücə, qoyun leşi və daha nələr, nələr. Hamı da bunun şahididir, günahı o bunun, bu onun boynuna atır. Onda görəsən bu olayları həyata keçirən kimdir. Sən vurmadın, mən yıxılmadım. Məlumdur ki, belə leşləri başqa kəndin sakinləri gətirib tullamaz. Çayın lacivərd sularının çirklənməyə məruz qaldığını görəndə təəssüflənməyə bilmirsən. Axı bu sudan heyvanlar, quşlar içir. Üfunəti havaya  hopub təbiəti də çirkləndirir və biz də ondan doyunca uduruq. 

Hələ başqa fəsadlarını saymırıq. Qoyunlarda və quşlardakı xəstəliklər məhz belə fəsadlardan qaynaqlanır. İndi kəndlərimizi gəzsək küçələrində mal altı qalaqlarını görərik. Çox məyusedici və düşündürücü vəziyyət. Özünə rəva bilmədiyini başqasına rəva bilmək ən azı allahsızlıq, dövlət qanunlarına riayət etməməkdir.  Bizi düşündürən isə əlaqədar təşkilatlardır. Görəsən belə məsələlərin həlli kimlərin boynuna düşür. 

Kəndlərdə bələdiyyələr, ərazi nümayəndələri, ağsaqqallar, ziyalılar hara baxır? Onların fəaliyyəti görəsən nədən ibarətdir? Yol boyu kəndlərdə kanallar, xəndəklər məişət tullantıları ilə doludur. Əksər kəndlərdə bu məsələ həllini tapsa da bəzilərində köhnə adətlər qalmaqdadır. Çünki həmin ərazilərdə bələdiyyə sədrləri vəzifələrini dərindən dərk etmirlər. Yəqindir ki, xəstələnməyimiz belə çirkab mənbələrindən qaynaqlanır.